ในช่วงศตวรรษที่สิบเก้า “The Piano” หญิงสาวผู้เงียบขรึมถูกส่งตัวไปนอกประเทศนิวซีแลนด์ใกล้กับวัยหนุ่มของเธอ และมองว่าเปียโนมีความสัมพันธ์ที่ดีกับเจ้าของที่ดินที่ดี แต่ก่อนหน้านั้นคนงานในละแวกนั้นก็ต้องการใช้พื้นที่ในไร่นี้มานาน
โดยปัจจุบันเป็นช่วงกลางศตวรรษที่สิบเก้า เอด้าพูดไม่ได้และเธอมีหญิงสาวคนหนึ่งชื่อฟลอร่า ในการแต่งงานที่เป็นระเบียบ เธอทิ้งเธอไว้ใกล้ ๆ กับสกอตแลนด์ร่วมกับเจ้าหนูและเปียโนที่เธอนับถือ
ชีวิตในพื้นที่ทิมเบอร์แลนด์ที่ไม่ธรรมดาของเกาะเหนือของนิวซีแลนด์ไม่ใช่ทุกอย่างที่เธออาจจินตนาการได้ และไม่ใช่ความสัมพันธ์ของเธอกับสจ๊วตผู้สมรู้ร่วมคิดในชีวิตใหม่ของเธอ
เธอทนต่อการทรมานและเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อสจ๊วร์ตมอบเปียโนให้จอร์จเพื่อนบ้าน Ada ได้รับจาก George ว่าเธออาจจัดหาเปียโนของเธอคืนโดยมอบแบบจำลองเปียโนให้กับเขา แต่ด้วยการแสดงสถานการณ์ที่แตกต่างออกไป ในตอนแรกเอด้าเกลียดชังจอร์จ
แต่ความสัมพันธ์ของทั้งคู่ก็คลี่คลายลง และสิ่งนี้ทำให้พวกเขาตกอยู่ในสถานการณ์ที่ไร้เหตุผล ในช่วงทศวรรษที่ 1800 หญิงชาวสกอตผู้เงียบๆ คนหนึ่งชื่อ “เดอะ เปียโน” ถูกขายโดยพ่อของเธอ ให้สัมพันธ์กับนายทหารชายแดนชาวนิวซีแลนด์ชื่อ Alisdair Stewart ซึ่งกำลังสื่อถึง Flora ตัวน้อยของเธอกับเธอ เอด้าไม่ได้พูดเป็นคำพูดตั้งแต่เธออายุหกขวบ
และไม่มีใครรู้ว่าทำไม รวมทั้งตัวเธอเองด้วย เธอชี้แจงข้อมูลเชิงลึกของเธอผ่านการเล่นเปียโนและผ่านการโต้ตอบตามการเคลื่อนไหว ซึ่งในหน้าที่การงานของพ่อแม่และเยาวชนซึ่งอยู่ในหน้าที่การงานของพ่อแม่และเยาวชนได้เติมเต็มในฐานะบุคคลศูนย์กลาง
พืชผักเป็นผลจากความสัมพันธ์กับครูสอนเปียโน ซึ่ง Ada ยอมรับว่าเธอได้ไล่ตามความรู้เฉพาะทางใจ แต่ใครที่ “กลัวและเลิกสนใจ” และทิ้งเธอไปในภายหลัง เอด้า ฟลอรา และทรัพยากรของพวกเขา รวมทั้งเปียโนทำมือ ,
ได้รับข้อเสนอที่ดีในฝั่งมหาสมุทรนิวซีแลนด์โดยความสัมพันธ์ทางสังคมของเรือ วันรุ่งขึ้น Alisdair ปรากฏตัวขึ้นพร้อมกับงานสังคมของชาวเมารีและเพื่อนของเขา George Baines
ซึ่งเป็นคนป่าไม้โดยเฉพาะและละทิ้งกะลาสีเรือที่ได้รับธรรมเนียมปฏิบัติของชาวเมารีจำนวนหนึ่ง รวมทั้งการลงหมึกใบหน้าของเขา Alisdair ให้ Ada รู้ว่าบ้านหลังเล็กๆ ของเขาไม่มีที่สำหรับเล่นเปียโน และทิ้งเปียโนของเธอไว้กลางทะเล ดังนั้น
เอด้าจึงเย็นชาสำหรับเขาที่ยังไม่พร้อมจะเล่นเปียโนของเธอ ไม่เหมาะที่จะสนทนากับ Alisdair, Ada และ Flora เยี่ยมชม Baines พร้อมโน้ตที่อ้างถึงเปียโน เขาชี้แจงว่าเขาไม่สามารถวิเคราะห์ได้ Baines เสนอให้ Alisdair
แลกเปลี่ยนเครื่องมือกับเขาเพื่อซื้อที่ดิน Alisdair ยอมรับและยินยอมให้กล่าวถึงต่อไปเพื่อขอนางแบบจาก Ada โดยไม่ได้ประโยชน์จาก Baines กับเธอ เอด้ารู้สึกไม่สบายใจเมื่อรู้ว่าอลิสแดร์แลกเปียโนตัวใหญ่ของเธอไปโดยไม่ได้คุยกับเธอ
ในระหว่างการเยือนครั้งหนึ่ง เบนส์เสนอให้เอด้าเอาเปียโนของเธอกลับมาด้วยความเร็วหนึ่งคีย์เปียโนสำหรับ “นางแบบ” แต่ละคน โดยคาดหวังว่าเขาจะได้พบเธอและทำ “สิ่งที่เขาชื่นชม” ในขณะที่เธอเล่น เธอเห็นด้วย แต่ยังต่อสู้เพื่อวาดภาพต่างๆ
ที่แยกไม่ออกว่าคีย์จางแค่ไหนที่จะพูด ในขณะที่ Ada และ Alisdair คนอื่นๆ ที่สำคัญของเธอไม่ได้มีเพศสัมพันธ์ หรือแม้แต่การโต้ตอบกันด้วยความรักอย่างเหมาะสม นางแบบที่มี Baines กลายเป็นสิ่งล่อใจที่อ่อนล้าให้เปล่งประกายของเธอ Baines
ต้องการความใกล้ชิดที่เพิ่มขึ้นอย่างต่อเนื่องเพื่อประนีประนอมสำหรับการวัดคีย์ที่ไม่ต้องสงสัยมากขึ้น เอด้ารู้สึกลังเลใจ แต่ก็ไม่ยอมให้ตัวเองตามแบบที่เขาต้องการ โดยพื้นฐานแล้ว เธอทำในสิ่งที่เธอต้องการเพื่อฟื้นฟูเปียโนอย่างแท้จริง
และเธอก็ไม่มีท่าทีอบอุ่นสำหรับเขา เบนส์จึงยอมจำนนและคืนเปียโนให้กับเอด้าโดยพื้นฐานแล้ว โดยกล่าวว่าแผนของพวกเขา “กำลังทำให้คุณเป็นโสเภณี และฉันก็น่าสงสาร” และอะไรนะ เขาต้องการจริงๆ คือให้เธอจดจ่ออยู่กับเขาอย่างแท้จริง แม้ว่า Ada
จะได้รับเปียโนคืน แต่ท้ายที่สุดแล้วเธอก็หายตัวไปจาก Baines ที่คอยดูเธอขณะที่เธอเล่น เธอตีเขาในเย็นวันหนึ่ง เมื่อพวกเขายอมทำตามความปรารถนาของกันและกัน เมื่อ Alisdair กลายเป็นภาพร่างของความสัมพันธ์
ได้ยินพวกเขามีเพศสัมพันธ์ขณะที่เขาเดินไปรอบ ๆ บ้านของ Baines และจากจุดนั้นก็เฝ้าดูพวกเขาผ่านการแบ่งตัว ไม่พอใจ เขาติดตามเธอในวันรุ่งขึ้นและเผชิญหน้ากับเธอในเขตทุรกันดาร ซึ่งเขาพยายามที่จะบังคับตัวเองให้เธอ
โดยไม่คำนึงถึงสิ่งกีดขวางพิเศษของเธอ เขาเรียกร้องคำยืนยันจากเอด้าในระยะยาวว่าเธอจะไม่ไปพบเบนส์