ฝูงคนสามคนที่ตั้งค่าไว้สำหรับดาวอังคารต้องเผชิญกับทางเลือกที่คาดไม่ถึงเมื่อนักสำรวจที่ไร้ข้อจำกัดทำอันตรายต่อการปรากฏตัวของทุกคนในเรือ “Stowaway” กลุ่มยานอวกาศที่ตะกายเข้าหาดาวอังคารตามรอยที่จอดโดยบังเอิญก่อนจะบินไกล
ระยะทางไกลจากโลกสู่จุดหมุนโดยไม่จำเป็นและทรัพยากรลดน้อยลงอย่างรวดเร็ว ผู้เชี่ยวชาญทางคลินิกของเรือจึงออกมาเป็นเสียงที่แตกต่างเพียงอย่างเดียวกับการจัดโอกาสทางสังคมที่มีการจัดการอย่างเพียงพอสำหรับผลลัพธ์ที่คาดเดาได้ การรวมตัวของ MTS-42 ซึ่งเป็นภารกิจสองปีสู่ดาวอังคารประกอบด้วยผู้บัญชาการภารกิจ Marina Barnett นักวิจัย David Kim และนักวิจัยทางคลินิก Zoe Levenson ภายหลังการขึ้นจากพื้นโลก
ช่วงเวลาบนของยานพาหนะส่งของพวกเขานั้นสัมพันธ์กันด้วยการเชื่อมต่อยาว 450 เมตรไปยังลำตัวส่วนกลางของเรือ ซึ่งน่าจะเป็นตัวกันโคลงสำหรับแรงโน้มถ่วงปลอมที่มีพื้นฐานมาจากความอึกทึก ไม่นานหลังจากเครื่องขึ้น Barnett ค้นพบ Michael Adams
วิศวกรสนับสนุนการส่ง บังเอิญ stowaway ไม่ทราบระหว่างสองโมดูล ร่างกายของไมเคิลพัวพันกับอุปกรณ์ที่ทำความสะอาดคาร์บอนไดออกไซด์จากอากาศบนเรือ ขณะที่เขาล้ม อุปกรณ์คุมกำเนิดจะถูกทำลายโดยไม่ได้ตั้งใจ
พวงถูกจำกัดให้ใช้ถังฉุกเฉินลิเธียมไฮดรอกไซด์เพื่อขจัด CO 2 จากอากาศ น่าเสียดายที่ถังบรรจุไม่สามารถรองรับน้ำหนักที่เพิ่มขึ้นได้ Barnett สั่งให้ David ส่งเสริมการวิจัยการพัฒนาสีเขียวของเขาอย่างรวดเร็วเกี่ยวกับเรือ แทนที่จะไปที่ภูมิภาค
Martian ตามที่จัดเตรียมไว้ การพัฒนาสีเขียวเพียงครึ่งเดียวเท่านั้นที่ได้รับความทุกข์ทรมาน ทำให้ออกซิเจนไม่เพียงพอต่อส่วนที่สาม หากปราศจากแหล่งจ่ายออกซิเจน การรวมตัวของทั้งสี่คนจะหายใจไม่ออกก่อนที่จะปรากฏตัวที่ดาวอังคาร
บาร์เน็ตต์ขอให้ผู้ควบคุมภารกิจหาคำตอบที่จะช่วยนักเดินทางทั้งสี่คนได้ อย่างไรก็ตาม ทางเลือกอื่นเพียงลำพัง – EVA ที่ยังไม่ผ่านการทดสอบเพื่อปีนขึ้นไป เชื่อมโยงและกู้คืนออกซิเจนเหลวจากจรวดที่ใช้แล้ว – ถือว่ามีอันตรายอย่างสูง
บาร์เน็ตต์และเดวิดเริ่มจัดการทิ้งไมเคิล โซอี้ก็เกลี้ยกล่อมให้พวกเขาอยู่ด้วยกันสิบวันเพื่อให้การควบคุมภารกิจพิจารณาแผนเกมอื่น