“ออพเพนไฮเมอร์” บันทึกของนักวิเคราะห์ชาวอเมริกัน เจ. โรเบิร์ต ออพเพนไฮเมอร์ และส่วนของเขาในความคืบหน้าของระเบิดปรมาณู เจ. โรเบิร์ต ออพเพนไฮเมอร์
ผู้มีพลังและงดงามต่อสู้กับความปรารถนาที่จะกลับบ้านและรู้สึกไม่สงบที่ศูนย์สำรวจคาเวนดิชภายใต้การดูแลของแพทริค แบล็คเก็ตต์ ครูสอนพิเศษที่กล่าวถึง ซึ่งเขาทิ้งผลแอปเปิลที่บอบช้ำไว้ Niels Bohr
ซึ่งเป็นผู้พูดในที่ประชุมบังเอิญไปพบเข้าโดยบังเอิญ และ Oppenheimer ทำให้เขากินไม่ทัน ส่งผลให้จบปริญญาเอก ในสาขาวัสดุศาสตร์ที่ School of Göttingen ในเยอรมนี เขากลับมายังสหรัฐฯ
โดยได้แรงหนุนจากการขาดดุลของการประเมินเกี่ยวกับวิทยาศาสตร์จริงเชิงควอนตัม เขาเริ่มสอนที่ School of California, Berkeley ในขณะเดียวกันก็ให้เวลากับ California Association of Advancement ระหว่างทาง เขาได้พบกับบุคคลสำคัญอย่างเออร์เนสต์
ลอว์เรนซ์ ผู้ได้รับรางวัลโนเบลในปี 1939 ซึ่งเน้นย้ำถึงความหมายของการใช้งานอย่างมีเหตุผล Jean Tatlock บุคคลจาก Communist Group USA ซึ่งเขามีความสัมพันธ์ใกล้ชิดทั้งในและนอกจนกระทั่งการระเบิดที่หลีกเลี่ยงไม่ได้ของเธอ; และผู้เชี่ยวชาญ
Katherine Puening ซึ่งภายหลังเขาแต่งงาน มีอยู่ช่วงหนึ่ง เขาและอัลเบิร์ต ไอน์สไตน์ นักฟิสิกส์ที่โด่งดังอย่างเหลือเชื่อในโรงเรียนพรินซ์ตัน พิจารณาผลกระทบในวงกว้างของอาวุธนิวเคลียร์และข้อมูลสำคัญที่พวกเขาแบกรับไว้

Leslie Timberlands เข้าใกล้ “Oppenheimer” และขายความมุ่งมั่นของเขาในการปรับปรุงระเบิดปรมาณูที่รู้จักกันในชื่อ Manhattan Undertake แต่หลังจากที่ Oppenheimer สัญญาว่าจะไม่เอนเอียงไปทางลัทธิคอมมิวนิสต์ ต่อจากนั้น
ออพเพนไฮเมอร์รวบรวมผู้เชี่ยวชาญเพื่อเข้าร่วมและสร้างระเบิดปรมาณูในลอส อลามอส โดยหวังว่าจะรวมไว้เป็นวิธีการหนึ่งในการกอบกู้โลก แม้ว่าจะมีความเครียดจากผลกระทบโดยรวมเชิงตรรกะก็ตาม
เห็นได้ชัดว่าการพนันของพวกนาซีและการปฏิบัติต่อชาวยิวของพวกเขาเป็นตัวขับเคลื่อนออปเพนไฮเมอร์ ขณะที่เยอรมนียอมจำนนในความขัดแย้งที่ไม่ธรรมดาในเวลาต่อมา . ความพยายามยังคงดำเนินต่อไป และการทดสอบ Trinity
จบลงด้วยจุดอ่อนตามธรรมชาติเกี่ยวกับความเป็นไปได้ที่จะก่อให้เกิดปฏิกิริยาลูกโซ่ที่สามารถกระตุ้นให้เกิดผลลัพธ์ที่ทำลายล้างและอาจทำให้โลกต้องจบลง การทดสอบเสร็จสิ้นก่อนการประชุม Potsdam ไม่นาน ประธานาธิบดีสหรัฐฯ แฮร์รี เอส.
ทรูแมนตัดสินใจทิ้งระเบิดปรมาณูที่ฮิโรชิมาและนางาซากิ หลังจากพ่ายแพ้ต่อการทำลายล้างของสัตว์ประหลาดที่เกิดจากการทิ้งระเบิดเหล่านี้ ออพเพนไฮเมอร์ได้พบกับทรูแมนในที่ทำงานของเขา
ผู้ซึ่งรู้สึกหวาดกลัวกับความใกล้ชิดและสถานะส่วนตัวของออพเพนไฮเมอร์ และมองว่ามันเป็นข้อบกพร่อง ในงานสังคมของพวกเขา เขายอมรับ Oppenheimer จากความมุ่งมั่นทั้งหมดที่เกี่ยวข้องกับการวางระเบิด แต่ Oppenheimer มองว่าตัวเองมีสติ